Prolog

Stanęłam w drzwiach mojego pokoju i zmrużyłam oczy. Wyszłam na korytarz, spojrzałam na drzwi, a po chwili ponownie byłam w swoim pomieszczeniu. Tyle, że... ono było puste. Naprawdę puste. Jedyne co pozostało to komoda i łóżko. Obróciłam się w okół własnej osi i przymknęłam powieki.

Kiedy je otworzyłam, nadal było pusto. Pokręciłam głową i powoli wyszłam z pokoju.

-Musisz przestać ćpać- mruknęłam do siebie.- Odwyk w ogóle nie pomógł.

Zeszłam na dół i wylądowałam na ziemi potykając się o coś. 

-Kurwa mać- warknęłam i odwróciłam głowę, by dowiedzieć się co było przyczyną mojego upadku. 

Powoli wstałam i zaciekawiona podeszłam do jednego z pudeł, które tam stały. Otworzyłam je i znalazłam zgubę. W kolejnych także znajdowały się moje rzeczy. W myślach przypomniałam sobie jaki jest miesiąc i będąc pewna, że jest środek roku szkolnego zastanawiałam się, co tu robią wszystkie moje rzeczy.

Największym jednak zaskoczeniem było odkrycie, że nie tylko mój pokój jest w tych pudełkach. Kosmetyki, ciuchy i inne rzeczy mojej mamy także tam były.

Zdezorientowana rozejrzałam się w poszukiwaniu naszej gosposi, której od mojego powrotu nigdzie nie było. Po chwili usłyszałam zgrzyt przekręcanego kluczyka i zobaczyłam jak drzwi się otwierają i staje w nich jakiś facet. Na oko miał czterdzieści lat, metr osiemdziesiąt i był łysy. Spojrzałam na niego krzywo i już miałam zareagować krzykiem, gdy zza osiłka wyłoniła się drobna postać mojej mamy. Uśmiechnęła się do mnie przyjaźnie, a ja na ten gest podniosłam prawą brew do góry. Wpakowała mnie do ośrodka na odwyk, nie odwiedziła ani razu, a teraz jak gdyby nigdy nic się do mnie uśmiecha? Nawet dla osoby takiej jak ja wydawało się to podejrzane. 

-Gdzie jest tata?- spytałam dziwnie spokojnym głosem.- I co robi tutaj ten facet?

Kobieta, która była starszą wersją mnie, ciężko westchnęła. Patrzyłam na nią z przechyloną głową. Swoje niegdyś długie, do połowy pleców włosy, zmieniła na krótką fryzurę, a brązowe pasma sięgały jej ramion. Zielone oczy, które z resztą jej zazdrościłam, wpatrywały się we mnie z niepokojem. Mama była niższa ode mnie o całe pięć centymetrów i mierzyła zaledwie metr sześćdziesiąt pięć. Stojąc obok tego osiłka wyglądała co najmniej komicznie. Oprócz tego figury mogłaby pozazdrościć jej nie jedna kobieta. 

Odziedziczyłam po niej długie nogi i gęste, ale proste kasztanowe włosy. Oczy, których zresztą nie lubiłam, dostałam po tacie, miały kolor mlecznej czekolady. Oprócz tego miałam kilka piegów, których świat nie widział odkąd skończyłam piętnaście lat i przeniosłam się do prywatnego i cholernie drogiego liceum. 

Można by rzec, że wiodłam wspaniałe życie, do pewnego dnia, którego dzisiaj nie chcę pamiętać. 

-Naomi wyprowadzamy się- ponownie z ust kobiety wydobyło się ciche westchnienie.- Od dzisiaj mieszkasz ze mną i...

Nie dałam jej do kończyć.

-Kurwa, żarty sobie ze mnie robisz?!- podniosłam ton, a osiłek tylko posłał mi groźne spojrzenie, które zignorowałam.- Gdzie, do cholery jest tata?!

Założyłam dłonie na klatce piersiowej w geście buntu. Chce się wyprowadzić? Proszę bardzo. Woli jakiegoś łysola od taty? Mam to gdzieś. Ale ja się stąd nie ruszam. Nie zamierzam się wyprowadzać z domu, bo ona tak chce. Zostaję z tatą i koniec, kropka.

-Naomi nie zachowuj się jak dziecko...- kobieta spojrzała na mnie z politowaniem. Na prawdę tak na mnie spojrzała?!

Nowy chłopak mojej matki zaczął zbierać pudła i je wynosić. Mama podeszła do mnie i dotknęła moją rękę, jednak ja szybko zrzuciłam jej dłoń. 

-Ja się stąd nie ruszam- oznajmiłam przez zaciśnięte zęby.

-Jesteś niepełnoletnia. Jedziesz z nami- stwierdziła.- To już nie jest twój dom.

-Jeśli teraz pojadę, to prędzej czy później ucieknę- wzruszyłam ramionami.- Mam samochód.

-Miałaś- poprawiła mnie. Czekaj... Ona chyba nie powiedziała, że....

-Sprzedałaś moje Lamborghini?- krzyknęłam wściekła. A po chwili dodałam ciszej.- Nie zrobiłaś tego... Nie mogłaś...

Tym razem to ona wzruszyła ramionami.

-Musisz w końcu nauczyć się poszanowania dla pieniędzy i zrozumieć, że one nie są najważniejsze- oznajmiła.- Od dzisiaj jeździsz do szkoły autobusem, oczywiście do publicznej szkoły. Koniec z kartami i sklepami firmowymi.

-Żartujesz- prychnęłam.- Powiedz, że żartujesz!

Pokręciła przecząco głową.

-Tata na pewno się na to nie zgodzi- powiedziałam pewnie.

-Od dwóch miesięcy twój ojciec już nie ma nic do gadania w tej sprawie.

Zmarszczyłam brwi.

-Zdzira- syknęłam.

Kobieta uderzyła mnie w twarz.

-Wsiadaj do samochodu- jej ton był zbyt opanowany, by być prawdziwym.

Z głową uniesioną ku górze opuściłam MÓJ dom i wsiadłam do granatowego Volkswagena.

Niech nie myśli, że wygrała. Będę mieszkała z tatą czy jej się to podoba czy nie. A sprzedaż mojego samochodu nigdy jej nie wybaczę. A jeśli zabroni mi mieszkać z ojcem, już znam sposoby by zakłócić tę jej rodzinną sielankę. 

-----------

Prolog, jak prolog. Krótki. Mam nadzieję, że choć trochę wprowadziłam was w nowy świat. Nie wiem kiedy ukarzę się pierwszy rozdział, ponieważ pracuję nad zakończeniem "nienawiści". Jeśli będę miała czas, to go napiszę i od razu opublikuję.

Wiem, że to dopiero początek, ale mam nadzieję, że zaczniecie czytać i komentować moją twórczość.

Do napisania.